'Die 500 kilo deadlift werd bijna m'n dood'
© Christopher Bailey / Men's Health NL
In 2016 deed Eddie Hall (37) wat niemand voor mogelijkhield: hij deadliftte een halve ton. Zijn wereldrecord is inmiddels verbroken, maar Hall blijft degene die de magische grens brak. ‘Het voelde alsof ik de eerste man op de maan was. En je onthoudt altijd de eerste, niet de tweede.’
Leeds, First Direct Arena, 2016. De zaal trilt van spanning. ‘Eddie! Eddie! Eddie!’ klinkt het massaal. Op het podium ligt een massieve barbell, beladen met een halve ton ijzer. Eddie haalt diep adem, schuift zijn figure 8 lifting straps aan en rolt de stang naar zich toe. Dan begint de strijd. Spieren trekken, pezen gieren, bloed druppelt uit zijn neus, in zijn snor en baard. Eenmaal bovenin houdt The Beast het gewicht enkele seconden vast, de ogen zoekend naar het publiek. Alsof hij wil zeggen: kijk goed, dit is geen sprookje, dit is echt.
Nu, negen jaar later staat die vijfhonderd kilo deadlift nog altijd gegrift in de herinnering van iedereen die van krachtsport houdt. Eddie: ‘Stel je voor dat ik ‘slechts’ 499 kilo had getild… niemand had het zich herinnerd. Maar vijfhonderd kilo… dat was het magische getal, dat staat in steen gebeiteld. Zonder die lift was ik nooit zo succesvol geweest.’
Neem ons mee terug. Wat ging er door je heen vóór, tijdens en na de lift?
‘Een wetenschapper vertelde me dat het menselijk lichaam zo’n gewicht normaal gesproken niet aankan, behalve in extreme fight-or-flight-situaties. Zoals een moeder die in blinde paniek haar overreden kind van onder een auto weet te tillen. Ik visualiseerde dat ik mijn kinderen redde, niet dat ik een barbell met halterschijven van de grond tilde – dat maakte mijn brein klaar voor de lift.
Voorafgaand aan de lift sloot ik mezelf op in een invalidentoilet, keek in de spiegel en zei de donkerste dingen tegen mezelf. Op het dieptepunt zag ik mijn kinderen onder een auto liggen en stormde ik naar buiten om het onmogelijke te doen. Tijdens de lift waren mijn ogen dicht, maar bovenin gingen ze open. Op de beelden zie je dat ze felblauw werden – alsof ik ‘Super Saiyan’ ging. Ik hield even vast, daarna liet ik de stang zakken en stortte ik achter de schermen bijna in: hartslag boven de tweehonderd. bloeddruk niet meer te meten en alles wazig. Twee uur lang.
De volgende dag voelde ik me redelijk, maar mijn vrouw merkte dat ik in de war was: ik herhaalde gesprekken, vergat namen van familieleden. Onderzoek toonde aan dat ik een hersenbloeding had gehad...’
Verder lezen? Je leest dit interview in de nieuwste Men's Health, die vanaf vandaag in de winkel ligt, en je kunt 'm ook online bestellen. Vanaf nu alle MH-content als eerste lezen? Sluit nu een abonnement af.