De stilte rondom mannelijke slachtoffers van seksueel geweld
© Men's Health NL
Ceylan Yurdakul (onherkenbaar in beeld vanwege haar functie) is Recherchekundige i.o. bij de Politie en doet onderzoek naar de aangiftebereidheid van mannelijke slachtoffers van zedendelicten in Nederland. In haar eerdere onderzoek zag zij dat deze doelgroep vaak onderbelicht blijft, vandaar deze gastcolumn in Men’s Health.
Tekst: Ceylan Yurdakul
‘Ik dacht: niemand gaat mij geloven. Ik ben een man. En mannen… die laten zich dit toch niet aandoen?’ Deze woorden zijn niet van zomaar een fictief personage. Dit zijn uitspraken van echte mannen. Mannen die slachtoffer zijn geworden van seksueel geweld. Mannen die twijfelen over hoe hun vrienden, familie of partner zouden reageren als ze hen hierover zouden vertellen.
In Nederland krijgt naar schatting 1 op de 5 mannen te maken met een vorm van ongewenste seksuele aanraking. Gaat het om seksuele handelingen zoals penetratie of gedwongen aftrekken, dan is dat 1 op de 20. Dat betekent dat in veel vriendengroepen wel iemand aanwezig is die op dit vlak iets heeft meegemaakt. Iemand die hier misschien nog steeds onder lijdt en steun zou kunnen gebruiken. Toch wordt over seksueel geweld bij mannen niet gesproken, laat staan dat er aangifte wordt gedaan.
Als onderzoeker bij de politie doe ik op dit moment wetenschappelijk onderzoek naar de aangiftebereidheid van mannelijke slachtoffers van zedendelicten, een onderwerp dat vooralsnog in de schaduw blijft. Dat klinkt misschien als een ver-van-je-bedshow, maar vergis je niet: het kan over mensen gaan die heel dicht bij je staan, zonder dat je dat weet.
Mannen zijn bang dat ze als slachtoffer niet serieus worden genomen
Met mijn onderzoek wil ik dit zwijgen doorbreken: wat zorgt ervoor dat mannen die iets hebben meegemaakt op dit vlak hier wel óf juist niet over praten? En bovenal: wat hebben mannen nodig om wél te spreken? Via mijn onderzoek probeer ik daar achter te komen. Ik voer vertrouwelijke gesprekken met mannen die slachtoffer zijn geworden van seksueel geweld. Of ze nu wel of geen aangifte hebben gedaan, halverwege zijn gestopt of ervoor hebben gekozen om het met niemand te bespreken – elk verhaal is waardevol.
Uit eerdere onderzoeken blijkt dat schaamte, schuldgevoelens en angst voor ongeloof grote obstakels vormen. Mannen zijn bang dat ze niet serieus worden genomen of zelfs worden uitgelachen. Hulpverlening is vaak (onbedoeld) meer op vrouwen gericht. En maatschappelijke mythes – zoals ‘echte mannen laten dit niet gebeuren’ – snijden diep.
Wat we nog onvoldoende weten, is hoe mannen in Nederland dit ervaren. Hoe culturele normen, persoonlijke ervaringen en de aanpak van politie en hulp- verlening in Nederland samenkomen in de beslissing om wel of geen aangifte te doen. Deze informatie is cruciaal: het helpt in betere ondersteuning voor mannelijke slachtoffers, betere voorlichting en vooral: beter begrip.
Deel je verhaal
Ben jij na 1992 op volwassen leeftijd slacht- offer geworden van seksueel geweld zoals aanranding, verkrachting of gedwongen seksuele handelingen in Nederland? Dan nodig ik je van harte uit om je ervaring – in alle vertrouwelijkheid – tijdens een interview met mij te delen. De interviews vinden plaats op een veilige plek bij een van de locaties van het Centrum Seksueel Geweld (CSG). Jij bepaalt wat je wel of niet vertelt – en alles blijft anoniem. Deelname is geheel vrijwillig. Jouw verhaal kan het verschil maken. Voor jezelf. Voor anderen. Voor de manier waarop we als samenleving omgaan met seksueel geweld tegen mannen. Mail naar redactie@menshealth.nl
Deze column verscheen als eerst in Men's Health-magazine. Alle Men's Health-content als eerste lezen? Sluit een abonnement af.