Acteur Luuk van Leeuwen vond zelfvertrouwen door fitness

Op sociale media, en dan vooral TikTok, heb je hem vast weleens voorbij zien komen: Luuk van Leeuwen (26), oftewel @akaluuk. Via spraakmakende en controversiële video’s lokt hij reacties van kijkers uit. ‘Ik wil een beetje schuren.’

De Utrechtse Luuk van Leeuwen is acteur, schrijver, regisseur en socialemedia-persoonlijkheid. Hij werd bekend door zijn rol als Mees Maes in GTST. Op TikTok groeide hij uit tot een spraakmakende content creator, met ruim 385 duizend volgers. Scherp, eerlijk en provocerend houdt hij ervan om te schuren en gesprekken los te maken. We spraken Luuk over de fysieke én mentale kracht die hij in de sportschool vond.

MH: We kennen je van programma’s als Hip voor Nop, Spangas en Goede Tijden Slechte Tijden. Hoe kwam je bij TikTok?

‘Op mijn dertiende begon ik met het plaatsen van korte sketches op YouTube. Zo ben ik uiteindelijk de acteerwereld in gerold. Jaren later studeerde ik af als filmmaker. Toen covid uitbrak, gingen alle sets op slot en viel er niets meer te acteren. Ik dacht: wat nu? Ik besloot weer video’s te gaan maken, niet voor YouTube maar voor TikTok. Het ging ineens keihard: ik kreeg heel veel volgers. Blijkbaar vonden kijkers het leuk om te zien wat voor type jongen ik ben buiten het acteren.

Als acteur speel je een rol en hoop je dat regisseurs en producenten je goed genoeg vinden. Op TikTok is dat anders: daar voelde ik me gewoon goed genoeg. Ik kon helemaal mijn ongefilterde zelf zijn en mensen vonden dat leuk. Het algoritme bracht me bij mensen met dezelfde humor. Zo ontstond er echt een wisselwerking tussen mij en mijn kijkers.’

Je video’s gaan vaak over homoseksualiteit. Hoe ben je zelf uit de kast gekomen?

‘Ik keek vroeger veel naar High School Musical. Als ik Zac Efron zag, dacht ik: wil ik hem zijn, of wil ik hem hebben? Daar had ik eigenlijk geen antwoord op, haha. Ik ben nooit officieel uit de kast gekomen. Het was niet nodig. Ik denk dat dit te maken heeft met de manier waarop ik ben opgevoed. Ik heb een heel leuke, veilige jeugd gehad – alles was goed. Mijn geaardheid deed er niet zoveel toe, mijn omgeving accepteerde mij gewoon. Ik was altijd heel vrij, en dat ben ik nog steeds.’

Hoe word jij gezien door jouw volgers?

‘Online kennen mensen mij als iemand die gewoon doet waar hij zin in heeft. Ik zeg wat ik denk en neem geen blad voor de mond. Dat is geen act, zo ben ik. Ik weet eigenlijk niet beter, ik ben zo opgevoed. Het is niet iets waar ik voor heb moeten vechten. Ik krijg wel veel reacties op mijn video’s. Veel mensen vinden het inspirerend. De mensen die mij grappig vinden, liken mijn video en scrollen weer door. Haters plaatsen zure comments, maar daar trek ik me niets van aan.

Door de jaren heen heb ik ervaren dat je in Nederland jezelf mag zijn, maar dat je er niet te veel mee te koop mag lopen. Ik wil er dus juist wél mee te koop lopen. Ik wil de wereld laten zien: this is me. Op TikTok probeer ik heel erg die controverse op te zoeken en reacties uit te lokken. Wel op zo’n manier dat ikzelf de enige persoon ben die naar beneden gehaald kan worden. Ik haal geen andere mensen naar beneden. Sommige video’s vind ik zelf ook spannend: kan ik dit wel zeggen? Maar uiteindelijk is het gewoon satire. Toch geven mensen er helemaal hun eigen invulling aan en dan loopt het weleens uit de hand in de comments.’

Vind je Nederland tolerant jegens homoseksuele mannen?

‘Nee, totaal niet. Allesbehalve tolerant zelfs. We groeien op in een wereld die zegt inclusiever te worden en we zwaaien met regenboogvlaggen. Maar als je kritisch kijkt, vind ik dat we er alleen maar op achteruitgaan. Je mag wel jezelf zijn, zolang je er maar niemand mee lastigvalt. Maar om me heen zie ik dat mensen van de queercommunity meer dan ooit worden belaagd of uitgescholden. Blijkbaar is jezelf zijn in stilte nog steeds niet genoeg. Ik hou van controverse en het gesprek aanwakkeren, maar ik denk dat het inmiddels meer noodzaak heeft gekregen. Ik voel me snel claustrofobisch, dus als ik merk dat mijn sociale grenzen worden beperkt, wil ik provoceren om dit te doorbreken.’

Op welke manier provoceer jij dan precies?

‘Een klein voorbeeldje: ik ben mijn eigen onderbroekenlijn gestart. Het is geen queermerk, maar ik wil wel luid zijn. Het is een merk dat seks en sexy zijn viert, ongeacht hoe je bent geboren. Ik heb alles zelf geregeld, want ik wilde geen extern bedrijf erbij betrekken met een andere visie. Voor de marketingstrategie had ik een duidelijk idee: posters met twee tongende mannen onder de douche in mijn ondergoed. Een sexy kus – je wordt ermee doodgegooid in de heteromedia. Daarom wilde ik twee mannen op de foto, want dat maakt blijkbaar veel tongen los.

De posters hingen door de hele stad, maar binnen enkele dagen was een groot deel beklad en vernield. Ergens was ik trots – de marketingstrategie werkte. Ik heb iets losgemaakt bij mensen, ik kreeg de aandacht die ik wilde. Negatieve aandacht is immers ook aandacht. Ik was erop voorbereid dat de posters vernield zouden worden, maar toen dit eenmaal gebeurde, was ik ook ergens verdrietig. Je werkt anderhalf jaar lang met een team zo hard voor een project, dan is het eigenlijk stompzinnig dat je rekening moet houden met vernielingen. Ik vind het bijzonder dat zoiets simpels als liefde zoveel kan triggeren bij mensen. Er had ook een model in een onderbroek op die poster kunnen staan, maar waar is dan de controverse? Waar is de spraakmakende media? Waar is de creatieve vrijheid, waar is de fun?

© Thomas Vriens

Wanneer ik double standards merk, gaan mijn handen jeuken om daar iets mee te doen. Ik heb dus een behoorlijk controversieel imago gekregen, terwijl ik in feite niet veel anders doe dan wat aan de andere kant van het spectrum al als normaal wordt gezien. Ik hoop dat ik hier in de komende jaren stappen in kan gaan maken. Daarbij ben ik trots op mezelf dat de collectieve kortzichtigheid en angstcultuur weinig invloed op mij hebben in het maakproces. Ik wil gewoon vette dingen maken die dusdanig luid en zichtbaar zijn, dat de haters vanzelf vermoeid raken van het haten. Tot die tijd – noem het schuren of provoceren – hang ik voor elke vernielde poster twee nieuwe op.’

Je traint sinds een jaartje in de sportschool, je bent nog een betrekkelijke newbee. Wat was de aanleiding om te beginnen?

‘Ik was een beetje skinny, daar voelde ik me onzeker over. Ik ging weleens naar de sportschool, maar ik wist niet wat ik moest doen en ik durfde niets op te pakken. Ik was in de veronderstelling dat iedereen keek naar hoe ik stond te stuntelen. Tot ik een personal trainer in de arm nam. We gingen samen aan de slag en hij maakte een schema voor me. De tijd vloog voorbij en ineens ging ik al maanden consistent naar de gym. Ik zag mezelf fysiek groeien en voelde me zelfverzekerder. Dat werd ook mijn drijfveer – ik was trots op de progressie die ik maakte, ik had lol en voelde good energy.’

Wat heeft het sporten je verder nog gebracht?

‘Sinds ik consistent sport, heb ik veel meer discipline. Ik was vaak bezig met projecten, maar gaf er de brui aan als ik er geen zin meer in had. Dat heb ik echt afgeleerd. Als ik nu iets aanpak, maak ik het af. Niemand kan je vertellen hoe dat werkt, dat moet je zelf ervaren. En nu ik die ervaring heb, kan ik het ook toepassen in mijn dagelijks leven. Daarnaast ervaar ik veel meer zelfliefde. Ik kijk tevreden in de spiegel, ik heb geen minderwaardigheidscomplex meer.’

Had je dat dan?

‘Jazeker. Ik was echt op zoek naar mijn ‘mannelijkheid’. Ik wist niet zo goed wat dat inhield. In mijn hoofd zijn ‘echte’ mannen groot en gespierd, eten ze veel vlees en schreeuwen ze hard. Dat was niet per se wat ik voor mezelf voor ogen had, maar ik had wel het gevoel dat ik niet mannelijk was. Dat is echt omgeslagen. Ik ben evenveel man als elke andere man. Het gaat om jezelf accepteren. Als jij bent wie je bent – noem het mannelijk of vrouwelijk – dan zie jij jezelf écht.’

Wat vind je er dan van om in MH te staan?

‘Heel eerlijk – ik was enorm verrast. Ik viel even terug in oude patronen. Ik dacht: Men’s Health is toch heel mannelijk, pas ik daar wel tussen? Van die gedachte ben ik teruggekomen. Ik ben trots op mezelf, ik heb veel bereikt het afgelopen jaar. Hopelijk kunnen andere mensen hier ook inspiratie uit halen.’

Hoe belangrijk is het ideale mannenlichaam eigenlijk binnen de gayscene?

‘Goede vraag. Een goed lichaam is erg belangrijk, maar op een negatieve manier, als je het mij vraagt. Er hangt een heel toxic sfeer omheen. Ik zie veel mensen als een malle trainen om gewild te worden. Op gay datingapps is het belangrijk dat je op de eerste foto je lichaam laat zien. Ik vind dit zelf enorm tegenstrijdig – ja, ik wil een goed lichaam, maar ik wil ook tegen dat stereotype werken. Het is goed om met je gezondheid en je lichaam bezig te zijn, maar je moet het niet doen omwille van anderen. Ik wil vooral benadrukken dat het goed is voor jezelf.’

Je verdient nu je geld met sociale media, wat zijn je plannen voor de toekomst?

‘Acteren was echt mijn tienerdroom en ik merk dat deze droom de laatste tijd weer heel erg in mij aan het opborrelen is. Het leuke aan acteren vind ik de creatieve flow, het hebben van een visie. Ik wil graag afmaken waar ik ooit aan ben begonnen en op grote sets staan. Sociale media vind ik ook echt te gek, vooral het stukje waar ik helemaal mezelf kan zijn. Vaak vinden mensen influencers nep, maar dit stereotype wil ik doorbreken. Ik wil mezelf laten zien en andere mensen inspireren.’

Dit artikel verscheen als eerst in Men's Health magazine. Neem een abonnement met korting en lees alle originele MH-content als eerst

Volg Men's Health ook op Instagram en Facebook.