Alles eten waar je zin in hebt zonder aan te komen? Zo kreeg ik het voor elkaar

Hoe fijn is het als je onbeperkt kunt eten zonder aan te komen? Stel je voor dat je nooit meer calorieën hoeft te turven, of bang hoeft te zijn om lekker te eten waar je zin in hebt – gezond of niet. In plaats van bij de derde ronde onbeperkte sushi af te haken, ga je door totdat je maag zeer doet van al het eten. Even tussendoor een Tony’s chocoladereep naar binnen werken, why not?

De utopie van onbeperkt eten

Jarenlang had ik één doel op mijn wensenlijst staan: meer kunnen eten zonder aan te komen. Het probleem was alleen dat ik door te lang, te streng diëten mijn stofwisseling zo had verziekt dat ik op den duur nauwelijks 1.900 calorieën per dag kon eten. At ik meer, dan zag ik dat gelijk terug rond mijn middel. Misschien vind je dit niet eens zo weinig, maar als je beseft dat ik 100 kilo weeg, bijna twee meter lang ben en zes keer per week sport, is 1.900 kcal bij lange na niet genoeg.

Daarom at ik jarenlang zo gezond mogelijk. Op deze manier kon ik immers veel meer volume eten dan wanneer ik troep naar binnen zou werken. Mijn schema bestond enkel uit havermout, pindakaas, amandelen, kwark, kip, groenten, rijst en zoete aardappel. Of ik het ooit zat werd? Nee, eigenlijk niet. Het probleem was alleen dat extreme binges soms op de loer lagen, omdat mijn lichaam altijd snakte naar meer energie. Dat clean eten hield ik doorgaans weken vol, maar als ik het echt niet meer trok, dan sloeg ik door. Heel ver door.

Tijdens een gemiddelde bingesessie wandelde ik op één avond meerdere keren naar de supermarkt en kwam ik steevast thuis met een enorme buit: roomijs, chocolade, pizza en/of koekjes. In plaats van keurig 1.900 calorieën te eten, eindigde ik op zulke dagen ver boven de 5.000 of 6.000. En gek genoeg bleef ik altijd honger houden na een binge - zelfs wanneer mijn buik nog tot de nok toe gevuld was met eten.

Na de zoveelste bingesessie in korte tijd, moest het maar eens afgelopen moest zijn met dat hongerdieet. Ik wist dat door structureel meer te eten en goed te blijven trainen, ik mijn stofwisseling weer kon herstellen. Alleen was ik altijd te bang om afstand te doen van mijn zuurverdiende sixpack. Gelukkig besefte ik uiteindelijk dat ik zelfs met de mooiste buikspieren de negatieve gevoelens en het voortdurende hongergevoel die mijn binges met zich meebrachten, onmogelijk kon compenseren. Meer eten, dat zou me nóg gelukkiger maken en een hoop kopzorgen rondom calorieën wegnemen, dacht ik.

Reverse dieting

1 september begon ik met reverse dieting, een strategie waarbij je elke week je dagelijkse inname met 100 calorieën verhoogt. Zo past je lichaam zich aan de nieuwe hoeveelheid energie aan die het binnenkrijgt en schroef je langzaam maar zeker je stofwisseling op. Zo zag dat er in mijn geval uit:

Week 1: 2.000 calorieën
Week 2: 2.100 calorieën
Week 3: 2.200 calorieën
Week 4: 2.300 calorieën
Etc.

Na elke week woog ik mezelf en had ik twee opties: 1. Als ik niet was aangekomen, kon ik weer 100 calorieën toevoegen. 2. Als ik wel was aangekomen, bleef ik nog een week op dezelfde hoeveelheid calorieën. Helaas pakte het plan in eerste instantie minder positief uit dan ik had gehoopt en kwam ik in de eerste twee weken ruim een kilo aan. In plaats van op te geven, zette ik door – wetende dat de aanhouder altijd wint. En ja hoor, uiteindelijk zag mijn lichaam in dat er niet langer sprake was van een tekort en kon mijn stofwisseling op adem komen. Zodoende kon ik mijn inname zelfs opschroeven naar ruim 3.200 kcal per dag, zonder ook maar een kilo aan te komen. Klinkt perfect, toch? Ja, enerzijds wel, maar net als een zakenman die zijn eerste miljoen binnen heeft geharkt, kon ik geen genoegen nemen met wat ik had bereikt. Ik wilde meer.

Ik had mijn sixpack toch al opgeofferd, dus waarom zou ik niet gelijk een bulk proberen? Ik verhoogde mijn inname naar 4.000 calorieën en kwam vijf kilo aan – deels vet, deels spiermassa. Het gekke was alleen dat mijn voortgang stagneerde toen ik nog eens 5 kilo aan wilde komen. Bovenop mijn gezonde dieet at ik pizza’s, Snickers, chocoladerepen en M&M's. Oftewel: alles wat ik vroeger overdag zou vermijden en 's nachts van zou dromen. Op den duur at ik 6.000 calorieën per dag en kwam nog steeds niet aan. Na enkele weken eten als een vetgemeste gans, gooide ik de spreekwoordelijke handdoek in de ring. Ik had genoeg van al dat eten en had zin om weer 'normaal' te doen.

Maar ho, wacht ‘ns even! Ik was eindelijk op het punt dat ik alles kon eten en het bracht me niets op het gebied van blijdschap of voldoening. Niets, zeg ik je! Vroeger (lees: 6 maanden geleden) was meer eten het fijnste gevoel op aarde, omdat het voelde alsof ik het verdiend had. Maar op het moment dat ik alles kon eten zonder dat dit invloed had op mijn lichaam, smaakte het toch ineens anders. Ik verlangde vooral naar normale porties, naar gezonder eten en niet de hele dag door een volle buik hebben.

The dream collapses

Mijn ultieme droom was werkelijkheid geworden, alleen kwam ik ook tot het besef dat het al die tijd een utopie was - qua gevoel, althans. De realiteit is dat je inderdaad op een punt kunt komen waarbij je alles kunt eten waar je zin in hebt, zo lang je maar hard genoeg traint en een vlotte stofwisseling hebt. De vraag is alleen of je je daar ook echt beter door voelt.

Inmiddels tik ik ongeveer 3.000 calorieën per dag aan. De meeste dingen kan ik zorgeloos eten, terwijl een cheat nog steeds als een cheat voelt. Ik heb niet langer behoefte aan vijf rondes sushi, een halve liter Ben&Jerry's of een meatlovers XL-pizza. Ik geniet nu meer van een blokje chocolade dan van een hele reep als tussendoortje. Kortom, ik leerde tijdens dit proces twee dingen: in sommige gevallen is meer niet per se beter, en een verboden vrucht smaakt altijd zoeter.

Volg je Men's Health al op Facebook en Instagram?