Henry Schut vs. Maxim Hartman: 'De laatste loodjes wegen zwaar'
Henry Schut en Maxim Hartman, collega’s van Eredivisie op vrijdag, hebben elkaar uitgedaagd om op de cover van Men’s Health september te komen. Geregeld houden ze je op de hoogte van hun sportieve vorderingen.
De challenge bevindt zich in een soort niemandsland. Maxim is klaar, heeft zijn shoot gehad en is al weer dagen keihard aan het werk in de Tour de France. Ik zweet nog peentjes voor mijn laatste week. Dat zit zo: Maxim kreeg een grote klus aangeboden die op 8 juli van start gaat. Hij mag namelijk een dagelijks item presenteren in het RTL 7-programma Tour du Jour. Voor die tijd moest hij dus z’n shoot al hebben gedaan.
Ik heb nog iets meer tijd, een kleine bonus voor me. Aan de andere kant had Maxim twee weken eerder personal training dan ik, omdat mijn @PTSven in januari een vakantietje had staan, lang voor er sprake was van deze challenge. Gelukkig zit het verschil in eindresultaat niet in 1,5 week training.
Ik merk wel dat ik het vreemd vind dat Maxim het allemaal achter zich heeft gelaten en ik nog niet. Zeker nu ik al een sneak preview heb gehad van zijn shoot. Mijn finish is ineens ook heel dichtbij en toch voelt-ie nog ver. De slotweek is namelijk geen gemiddeld weekje. Hij is anders en megazwaar.
Ik ga deze slotweek ook niet bepaalde fit in. Na een training voel ik nog steeds de totale bevrediging, maar net vóór en vooral tijdens de trainingen sputteren geest en lichaam veel tegen de laatste dagen. Er zijn momenten dat ik me afvraag of ik de afgelopen maand nog progressie heb geboekt. Een domme gedachte als ik naar de cijfers kijk. Bij vrijwel elke oefening heb ik grote stappen gezet. En toch, ik zie het niet altijd.
Daarbij nemen de spierpijntjes toe en begint het strenge eetpatroon me ook steeds meer tegen te staan. Terwijl ik dacht dat het een way-of-life was geworden. Uiteindelijk wint de zin in pizza tonno en een grote pasta bolognese (van onze favoriete Italiaan) het dus toch van het keukenweegschaaltje met havermout en bosbessen erin! Ergens stelt het ook wel gerust: het betekent dat ik nog niet compleet ben doorgeslagen.
Er zijn gelukkig genoeg positieve vibes tussen de baalmomenten door. Afgelopen week heb ik Spartaans getraind met judoheld Henk Grol. Je weet wel, de man die alleen aan winnen denkt en op die manier een vracht aan belangrijk eremetaal bij elkaar heeft gejudood. Henk zit momenteel middenin de voorbereiding op het WK, dat in september plaatsvindt. Ik mocht een fitnesstraining met hem meedoen. Hoewel “meedoen” hier een veel te lief en simpel woord is. Het was werken, struggelen, bikkelen, alle zeilen bijzetten, stoempen (zoals ze in de Tour de France zeggen), afzien tot de achtste macht. In het rood gaan. En daarna in het donkerrood. En daarna in een gebied dat zo diep-donkerrood is dat ik hoop daar nooit meer te komen!
De training was 13.30 uur afgelopen. Daarna begon mijn werkdag, met drie tv-uitzendingen. Mijn lichaam heeft vanaf de Henk-training tot diep in de nacht geprobeerd te herstellen, bij te tanken, af te koelen… m’n arme lichaam moest hard werken. Pas de volgende middag, na een extra lange nacht en twee powernaps had ik het idee dat m’n lijf weer van mij was. Wat een gigantische prikkel, wat een topsport! En wat fantastisch om mee te maken. Het eindresultaat is binnenkort te zien op Henks YouTube-kanaal.
Topsport op het hoogste niveau is dus nog even andere koek dan keihard trainen voor een fit en mooi lichaam. Hoewel ik ook benieuwd ben hoe Henk mijn trainingen ervan af zou brengen. Wat een lijf niet gewend is, is een eerste keer altijd zwaar. Dus Henk, durf je? Mag ook na het WK, hoor.
De slotweek is begonnen; nog één keer een tandje erbij. Nog 5 dagen afzien. En dan komende zaterdag de shoot! In SportsWorld, waar ik dit jaar vaker ben geweest dan het personeel en de baas zelf. Ik zie ernaar uit en toch ook beetje tegenop. Na zaterdag weet ik waar het afgelopen heftige half jaar goed voor is geweest.
Volg ons ook via Instagram: @henry_versus_maxim