Nieuw in de sportschool? Dit is de juiste mentaliteit
‘De sportschool is geen tempel waar godenlijven verblijven’
© Getty Images - Maskot
Vol grootse moed maak je je klaar voor je eerste sportschoolbezoek. Je ritst je tas dicht, werpt nog één keer een blik naar die poster boven je bed en stapt stevig naar buiten. In gedachten hoor je levensecht je eigen titelsong door de wolken beuken. Je nieuwe leven begint nu, alles wat je eerst was ligt achter je. Je hoort het metaal al kletteren wanneer jij de deur opent, en opeens ben je klein. Waarom lijkt niemand anders in de sportschool ooit een beginner te zijn geweest?
Glimmende harnassen
Stangen vol schijven, kleerkasten van kerels. Ben je nou de enige die niet weet wat ‘ie moet doen? Wie ooit een Role Playing Game op de computer heeft gespeeld, herkent het gevoel: overal om je heen zie je glimmende harnassen en machtige zwaarden. Jouw versleten gewaad is slechts een vergane vlam die door brandende blikken bedreigend wordt veroordeeld: ‘Kijk die nieuweling eens, hij weet niet wat hem te wachten staat.'
Maar het tegendeel is waar. De sportschool is geen tempel waar godenlijven verblijven. Het is geen dunbevolkte bergtop waar de elite neerkijkt op zwakke stervelingen. De sportschool is net zo goed de plek waar eerste stappen worden gezet. Waar een evolutionaire klim in gang wordt gezet. En waar het begin juist wordt gewaardeerd, omdat een fitjourney geen eindbestemming kent.
Kilometers vooruitgang
Die blikken veroordelen je niet, maar respecteren je met een vleugje jaloezie. Want zij die de drempel net passeren, hebben kilometers vooruitgang voor zich liggen. De ervaren jongens verzetten bergen werk, voor het minimale resultaat dat hun – ook menselijke – lichaam nog kan realiseren. Een goed lichaam voelt soms als eeuwige roem, maar het is de progressie en de angst voor achteruitgang die deze sport verslavend maakt.
Dus, zet die eerste stap, en wees trots. Iedereen moet ergens beginnen. Toon jezelf leergierig en stel vragen, in plaats van onder de indruk te zijn van de gespierde garde. Wanneer hun eigen progressie steeds moeilijker zichtbaar wordt, helpen ze graag iemand op weg. Is het niet voor jou, dan is het wel zodat jouw voortgang ook hun verlangen voorzichtig vervult.
Het brandende verlangen waarmee ze vanaf dag 1 al naar je keken. Terugdenkend aan de tijd dat hun enthousiasme voor het nieuwe leidend was. Voordat het plaats maakte voor de eeuwige, kritische blik waarmee zij dwangmatig iedere vezel van hun lichaam bekijken. ‘Kijk die nieuweling eens, hij weet niet wat hem te wachten staat...'