Alex de Sain zet z'n leven op het spel tijdens de zwaarste ultrarace ter wereld

Alex de Sain, uitgerust met de look van een rasechte avonturier, gaat geen gevaar uit de weg. Sterker nog: hoe meer gevaar, hoe beter. Vorig jaar viel Alex onder extreme omstandigheden uit in een race naar Alaska, waar hij als enige aan meedeed op een SUP-board... Tijd voor een nieuw avontuur dus. Alex wil als eerste Nederlander de Yukon Arctic Ultra uitlopen, de zwaarste ultrarace ter wereld.

De race bestaat uit verschillende etappes. De eerste is 160 kilometer lang, de tweede is tot 480 kilometer en de finish is op 760 kilometer. Dit hele parcours moet in acht dagen worden afgelegd, met slechts drie uur licht per dag en temperaturen tot -50 C (!). Levensgevaarlijk dus. Al zal hij dat nooit zo zeggen. 'Gewoon een nieuw avontuur,' aldus de altijd vrolijke Alex.

De eerste Nederlander

Op 30 januari 2020 zal Alex proberen als eerste Nederlander de Yukon Arctic Ultra te voltooien. De race begint in Whitehorse (in Canada, aan de grens met Alaska), en eindigt in Dawson City. Alex: 'Dit is de koudste race ter wereld, waarbij je acht dagen lang elke dag minimaal 100 kilometer moet afleggen. Haal je die grens niet? Dan word je uit de race gegooid. Als je de Yukon Arctic Ultra als beginner zou doen, ga je gewoon dood.'

Momenteel is Alex volop bezig met trainen. De afgelopen maanden trainde hij elke dag zo'n vier uur lang. 'Elke ochtend begin ik met yoga, gevolgd door HIIT. In de avond doe ik nog wat cardio, een kilometer of 25 rennen, en dan nog iets waar ik zin in heb, bijvoorbeeld kracht. Maar niet te veel, want elke extra spier moet je meedragen.'

Daarnaast is hij volop bezig met gear testen en informatie vergaren. Zo is lang niet alle apparatuur gemaakt voor zulke extreme temperaturen. Alex: 'Net als je lichaam heeft de zaklamp op je hoofd 't zwaarder te verduren, de batterij loopt sneller leeg door de kou.'

Gelukkig krijgt Alex advies van outdoor-pionier Hans van der Meulen, die zowel de Mount Everest als K2 beklom zonder extra zuurstof. Het is namelijk niet makkelijk gear te verzamelen voor dusdanig unieke omstandigheden (lees: extreme kou). Alex: 'Het masker wat ik heb wordt ook gebruikt door mensen die in de olie-industrie werken in Alaska en acht uur per dag doorbrengen in temperaturen tot -70 C. Dit heb ik in Amerika moeten bestellen, aangezien dat in Europa niet te verkrijgen is.'

Trainen in Chamonix

Om zich voor te bereiden gaat Alex half december naar Chamonix, onder de rook van de Mont Blanc, waar hij een maand lang zal trainen en de situaties van de Yukon Ultra zoveel mogelijk nabootst. 'Ik moet de juiste balans vinden tussen de warmte en de kou. Als je gaat zweten, waar ik aanleg voor heb, dan kan 't verkeerd gaan. Een kwestie van goed met je lagen omgaan. De kans op frostbite, waarbij delen van je lichaam afsterven, is groot.'

De temperatuur in Chamonix zal echter 'maar' -15 C zijn, en is niet te vergelijken met Yukon. 'Je hebt dit soort temperaturen ook diep in Finland of Rusland, maar dat was budgetwise niet haalbaar.' In Chamonix zal Alex met een slee achter zich aan een rondje om de Mont Blanc maken, op een snelheid van zo'n zes a zeven kilometer per uur, de snelheid van een speedmars die hij in 't leger leerde, daar waar de interesse voor extreme uitdagingen is ontstaan.

De drijfveer van Alex

Toen Alex in militaire dienst zat, was hij onderdeel was van het korps mariniers. 'Hier werd ik continue op de proef gesteld. In Noorwegen hadden we altijd extreme trainingen, heel koud en heel erg zwaar.' Over de missies zelf mag hij helaas niet spreken. 'Dat is beroepsgeheim.'

Maar waarom altijd die uitdagingen? Wat drijft een 45-jarige man ertoe om dit te doen? Daar heeft Alex een simpel antwoord op: 'Om te kijken hoe ver ik kan komen, en omdat ik er stiekem een beetje aan verslaafd ben. Andere mensen kijken uit naar feestjes, en ik naar een nieuwe uitdaging.'

Extreme ontberingen

Je moet er wat voorover hebben. Niet alleen het doorstaan van de kou, maar iets simpels als poepen en plassen wordt een onvoorziene ontberingen.'Hiervoor heb ik een speciaal bakje uit ‘t ziekenhuis meegekregen. Die gebruik ik in m'n slaapzak. Kleren uitdoen voor m'n behoeftes is een no-go, veel te koud en dus gevaarlijk.'

De grote vraag: Is Alex er klaar voor? 'Geestelijk ben ik er klaar voor. Ik denk dat het gevoel heel wisselvallig is tijdens de trail. Aan de ene kant blijdschap, maar aan de andere kant toch ook twijfel waarom je eraan bent begonnen. Ik ga proberen te genieten van de omgeving, en hopelijk kom ik geen wolven tegen. In de vorige race, het suppen naar Alaska, was het namelijk de natuur die me tegenhield. Ik ben er dit keer vrij zeker van dat het gaat lukken. Tenzij ik door m'n enkel ga, frostbite oploop, of door een wak val. Al met al heb ik er een goed gevoel bij,' aldus de eeuwige optimist Alex.

30 januari 2020 gaat Alex van start. Wij wensen hem alle succes toe. Go Alex!

Volg je Men's Health al op Facebook en Instagram?