Merijn: 'Tijdens mijn wedstrijd-prep voelde ik me zo slecht. Ik had constant honger en nul seksdrive'
Dat hard werken wordt beloond, hoef je de 24-jarige Merijn Schoeber niet te vertellen. Eigenhandig wist hij z’n voornaam te veranderen in een merknaam. Toch dealt ook hij soms met haat, honger en onzekerheden.
Stef Nagel © Men's Health

Noem het geluk. Noem het toewijding. Noem het instappen op het juiste moment. Een ding is zeker: ook Merijn begon zes jaar geleden met 0 volgers en abonnees op Instagram en YouTube. Inmiddels telt zijn YouTube-kanaal 283.000 abonnees, wordt zijn Insta-account gevolgd door 251.000 mensen en is hij ambassadeur van Myprotein. Genoeg om de rekeningen van te kunnen betalen. Een blik op z’n Instagram verraadt Merijns succes: zijn stalen wasbord en dito biceps. De Nijmegenaar is een moderne Vitruviusman met z’n perfecte verhoudingen, maar ook daar heeft hij hard voor moeten werken.
Als ik het goed begrijp, trainde je jaren geleden vooral je duimen.
‘Ja, ik gamede veel. Te veel. Ik at ongezond en hing wat rond op straat. Ik vond dat er wat moest veranderen, maar had geen idee hoe. Op m’n vijftiende begon ik met fitness. Ik haalde de kennis die ik daarvoor nodig had van internet, maar ik ben op een gegeven moment ook gewoon naar de grootste gast in de gym gelopen om te vragen hoe hij het aanpakte. En ik keek veel af van YouTubers.
Niet wetende dat je er zelf ook een zou worden.
‘Nee, zeker niet. Ik wist niks toen, heb eerst alles zelf uitgevogeld. De eerste twee jaar deed ik maar wat. Ik probeerde van alles en geloofde alle fabels, dus ik at bijvoorbeeld veel te veel eiwitten en trainde veel te vaak. Ik deed precies wat mijn favoriete YouTubers deden. Het duurde even voor ik doorkreeg hoe het echt werkte. Het moment dat ik het echt begon te snappen, kwamen er steeds vaker jongens naar míj toe om te vragen wat ze moesten doen qua voeding en training. Ik besloot dat het veel handiger was om de kennis en tips die ik had vast te leggen op camera, en zo is mijn YouTube-kanaal tot stand gekomen.’
En dat sloeg aan?
‘Uiteindelijk, maar ik denk dat ik wel een stuk of honderd video’s heb gemaakt voordat het YouTubekanaal een beetje ging lopen. Een video ging viral. Dat was mijn transformatievideo. Vanaf dat moment ging het snel: duizend abonnees werden er al snel vijfduizend en dat bleef toenemen. Ik coachte inmiddels ook klanten online en verdiende maandelijks al snel meer dan mijn ouders, terwijl ik nog studeerde. In die tijd werd ik ook ambassadeur van Myprotein.’
Je kanaal heette toen nog Student Aesthetics. Waarom?
‘Ik was zelf student Commerciële Economie en wilde gewoon af en toe alcohol kunnen drinken en van het leven genieten. En fit zijn. Vandaar de naam. Inmiddels heet ik Merijn op YouTube en Instagram. Ondanks dat ik geen student meer ben, vind ik het nog steeds belangrijk om te laten zien dat je gewoon mag genieten van het leven. Je kunt prima fit zijn en af en toe een biertje drinken, zonder dat je je schuldig hoeft te voelen of daarvoor moet compenseren.’
School, een bedrijf, YouTube, af en toe bier drinken… hoe heb je daar tijd voor?
‘Het was veel tegelijkertijd, maar ik had mijn passie gevonden. Fitness vind ik leuk, mensen helpen vind ik leuk, ondernemen vind ik leuk. Ik ben na twee jaar wel gestopt met m’n studie om me volledig te focussen op mijn onderneming.’
Vind je het nooit gek om op straat tegen een camera te praten?
‘In het begin voelde dat nogal onwennig, ja. Zeker in Nijmegen. Daar vonden mensen het maar raar dat ik tegen een lens praatte. Maar die camera is een uitlaatklep voor me. Ik merk dat ik makkelijker met de camera praat dan met mensen. Je kunt het je misschien niet voorstellen, maar ik was vroeger heel verlegen en op mezelf. Op het moment dat mijn ouders mijn vlogs zagen zeiden ze: "Wie is deze jongen?" De camera heeft me geholpen om opener te zijn, relaxter.’
Hoe echt is YouTube?
‘Ik zal niet liegen. Ik probeer zoveel mogelijk van mijn echte leven te laten zien, maar online is het leven altijd mooier. Ik kies de momenten waarop ik film bewust, maar het is niet zo dat we scripts schrijven en dingen in scène zetten zoals veel andere YouTubers doen. Ik ben wel de beste versie van mezelf op YouTube.’
En wat nou als er opeens een einde komt aan YouTube?
‘Dan heb ik een paar mooie jaren gehad, haha. Mocht er een einde aan komen, dan verzin ik weer wat anders. Ik red me wel. Ik ben in elk geval blij dat ik mensen heb kunnen helpen. Een aantal jaar geleden had ik een meet and greet met volgers in het Vondelpark. Een van mijn volgers was helemaal uit Turkije gekomen om daar bij te zijn. Hij vertelde me dat hij depressief was geweest en zelfmoord had willen plegen, maar dat mijn video’s en trainingstips hem hadden geholpen om naar de gym te gaan en het beste van z’n leven te maken. Daar doe je het voor. En dat is ook de reden dat ik er zeker van ben dat ik de komende jaren nog video's wil blijven maken.’
Bijna alles wat je doet is zichtbaar, daar komt bij dat je een grote groep jonge volgers hebt. Ben je nooit bang om een slecht voorbeeld te zijn?
‘Mijn volgers weten dat ik af en toe alcohol drink en soms een joint rook. Ik wil alles laten zien, ook dat ik het leven soms vier met een joint. Dat doe ik ook gewoon op m’n YouTube-kanaal. En ja, dat wordt soms gezien als slecht voorbeeld. Ik denk dat ik daar weinig invloed op heb, maar ik doe m’n best. Uiteindelijk maakt iedereen z’n eigen beslissing.’
Vind je het ooit vervelend dat de nadruk in je leven ligt op het esthetische?
‘Dat is vooral op Instagram zo. Soms vind ik het jammer, omdat de meest gelikete foto’s vaak booty- of sixpackfoto’s zijn. Zo werkt het nou eenmaal, het is business. Ik maak me niet zo druk om de likes, meer om hoe mensen reageren onder de post. Daarom post ik niet alleen maar foto’s van m’n sixpack. De reacties zijn toch vaak het positiefst wanneer je echte dingen plaatst.’
Maar je hebt ook weleens met haat te maken.
‘Ik zie het niet zozeer als haat, meer als feedback. Ik kijk hoe een kritische reactie me verder kan helpen. De echte haatberichten doen me niet zoveel. In het begin trek je je dat nog aan, maar na een poosje niet meer. Je went aan de haat van social media.’
In januari deed je mee aan de Men’s Physique S.A.P. Cup. Hoe was dat voor je?
‘Dat was het moeilijkste wat ik ooit heb gedaan. En het ongezondste. Tijdens mijn wedstrijd-prep voelde ik me zo slecht. Ik zat in starvation mode. De hele dag honger. Op een gegeven moment slaap je door de honger ook niet meer en verdwijnt je seksdrive volledig. Ik keek ik vlak voor de wedstrijd nog kritisch naar mezelf in de spiegel. Ik vond dat het nog niet goed genoeg was. Ondanks dat ik alles had gegeven.’
Het was goed, je werd tweede.
Tweede is geen eerste. Ik ging daar naartoe met het idee dat ik zou winnen, maar helaas. Ik denk dat ik er alles uit heb gehaald, ik zag er op m’n best uit en ik had het helemaal zelf gedaan. Ik heb alleen wat hulp gekregen van bodybuilder Stefan Zlatanovic in de laatste week (peak week) en met het poseren.’
Twee weken later was je 9 kilo aangekomen. Je leek niet heel gelukkig te zijn op de ‘na-foto’ die je deelde. Hoe voelde je je daar?
‘Ondanks dat ik niet blij keek, voelde ik me beter dan voor de wedstrijd. Toch is er telkens een stemmetje in je hoofd dat zegt: ‘Je zag er beter uit tijdens de show’. Het is lastig om daarmee om te gaan. Na die wedstrijd was de supermarkt een pretpark. Eerst al die restricties, daarna mag je weer alles. Het duurde even voordat ik mijn routine weer te pakken had. Dat komt doordat je lichaam zó hunkert naar eten nadat het zo uitgehongerd is geweest.’
Wat was de belangrijkste les die je leerde door die wedstrijd?
‘Dat een wedstrijdfysiek totaal niet realistisch is. En dat je altijd verder kunt gaan dan je denkt. Het was een mooie ervaring, maar ik zou het bijna niemand aanraden. Je moet je echt afvragen of het ’t waard is. Je maakt jezelf - en wellicht zelfs de mensen om je heen - kapot.’
Ben je ooit helemaal tevreden over je looks?
‘Het kan altijd beter, dat heb ik geleerd na die wedstrijd. Maar ik ben ook niet ontevreden. Wat mij betreft is het wel even goed zo.’