Bob (27): 'Na het overlijden van m'n vader ging ik volle bak trainen'

Fitnessfanaten worden niet geboren, ze kweken zichzelf. Een traject van jarenlang vallen en opstaan gaat meestal vooraf aan een geslaagde gymcarrière. Zo ook bij Bob Winnubst (27) uit Haarlem. Na een paar verwoede pogingen zette een ingrijpende gebeurtenis zijn leven volledig op de kop, waarna Bob zijn heil zocht in de helende werking van gymmen.

Gebrek aan discipline

Bijkomend van zijn opwarmsetje vertelt Bob vanuit zijn eigen gym: 'Ik ben begonnen met trainen toen ik 18 was. M'n neef was personal trainer, en ik ging een paar keer mee. Eigenlijk vond ik het niet heel leuk en ben toen na twee maandjes voor lange tijd met fitness gestopt. Het ontbrak me aan discipline.'

'Na een paar maanden schreef ik me in bij een wat kleinere sportschool, waar twee neven van me sporten. Hier begon ik fitness wat leuker te vinden, al bleven het pieken en dalen. Twee maanden lang hield ik het goed vol, maar toch leek het niet mijn ding. Ik had het geprobeerd, maar het was niks voor mij,' concludeerde Bob na z'n tweede poging tot gymmen.

Fitness als uitlaatklep

Hierna deed Bob vier jaar lang niks op 't gebied van fitness, totdat zijn leven ineens rigoureus op de kop kwam te staan. Bob: 'Ik kwam terug van vakantie en toen kreeg ik uit het niets te horen dat m'n vader doodziek was. Hij had longkanker, maar kwam er te laat achter - toen de kanker al wijdverspreid was. Vanwege z'n reuma was hij gewend aan pijn. Ook slikte hij ontstekingsremmers. Toen hij daar mee stopte, werd hij goed ziek en begon bloed te hoesten. De dokter gaf 'm maximaal één jaar.'

Maar slechts vijf weken later sloeg het noodlot toe. Bob: 'We hebben dit nooit zien aankomen. Maar m'n vader gaf zich eraan over: hij had geen kracht en zin meer om te vechten. Ik heb ook nooit zo snel iemand in zo'n korte tijd zien aftakelen. Daarom besloot hij er zelf een einde aan te maken door euthanasie te plegen. Na dit plotselinge overlijden van m'n vader ben ik volle bak gaan trainen, als uitlaatklep om al mijn energie kwijt te kunnen en m'n gedachten te verzetten. En hier ben ik nooit meer mee gestopt.'

Verandering van intentie

Na het overlijden van Bob's vader was het wederom zijn neef die hem aan 't gymmen bracht. ''Bob, kom we gaan gewoon sporten', zei hij tegen me. Vanaf dat moment trainden we vier tot vijf keer per week. Ik voelde me er gewoon lekker door en dacht minder aan het overlijden van m'n vader. Fitness had me te pakken, en heeft me sindsdien nooit meer losgelaten,' aldus Bob.

Bob: 'Ik krijg gewoon zoveel energie van fitness, en ik weet ook hoe ik me voel zonder te sporten. Ook merkte ik hoe er atletisch op vooruit ging bij basketbal, een vrij fysieke sport. M'n sprongkracht werd beter, ik werd sterker aan de bal, sneller in het veld en mensen zetten me niet zomaar weg. De intentie om te trainen is dus wel compleet veranderd. Ik train nooit meer omdat ik een kutdag heb. Het eerste jaar haalde ik nog energie uit m'n verdriet, maar ik heb vrij snel vrede gesloten met het overlijden van m'n vader. Hierna werd fitness echt een hobby, en toen m'n werk.'

Fitness: van hobby naar werk

De stap van hobby naar werk duurde zo'n vier jaar. Bob: 'Fysiotherapie heb ik afgemaakt, alleen die interesse was verdwenen. Tijdens m'n studie liep ik achter de feiten aan: in tweede jaar kreeg de moeder van m'n vriendin borstkanker, in derde jaar de vader van een goede vriend darmkanker en een paar maanden erna overleed mijn eigen vader. Dit leidde tot uitstelgedrag: je wilt stoppen, maar maakt de studie toch maar af, anders is het zo zonde. Uiteindelijk heb ik 't toch net aan gehaald. Ik wist niet meteen wat ik wilde doen, maar zeker iets met sport. Alleen vond ik de klachten niet perse leuk, maar vooral het trainaspect waarbij je meer leert over je lichaam en voeding.'

Maar de invulling van Bob's droombaan bleek nog een hele klus. Aansluiten bij een sportschool in coronatijd? Vooral richten op buiten trainen? Totdat het kwartje viel. 'De garage van m'n moeder verbouwen! Hiervoor moest ik nog wel m'n moeder overhalen met een concreet businessplan: wat ga ik doen, hoeveel gaat het kosten, hoe kom ik aan klanten etc. Als corona er niet was geweest, had ik nooit m'n eigen gym gebouwd. Een klein gelukje dus, die pandemie.'

Geen massagym, maar maatwerk

En de insteek werd niet een huis-tuin-en-keuken gym. Nee, het moest een volwaardige gym worden. Juist omdat Bob uit eigen ervaring weet hoe hij wél mensen kan en wil motiveren. Bob: 'Wat het probleem is bij veel commerciële gym's is dat mensen zich inschrijven, maar aan hun lot worden overgelaten. Je mag vragen stellen aan mensen die rondlopen, maar (net als veel anderen) deed ik dat zelf niet. Ze gooien een ruimte vol met apparaten, mensen gaan erop zitten - maar voeren de oefeningen niet per se goed uit. Dat wil ik niet.'

'Ik wilde daarom gaan voor een gym die meer focust op persoonlijke begeleiding. Weinig apparaten, alleen de essentials, en veel free weights. Vrije gewichten zijn namelijk extreem belangrijk, je pakt hier vaak meerdere spiergroepen mee en 't voelt veel natuurlijker dan een machine,' aldus Bob. En een naam voor z'n gym voor maatwerk? Bob: 'De Werkplaats: mijn gym is gebouwd wat voorheen de werkplaats van m'n vader was - waar we nu werken aan ons lichaam.'

Functioneel fit boven esthetisch

Bob's esthetische voorkomen is wedstrijdwaardig, maar daar waagt hij zich niet aan. 'Ik train puur voor mezelf, en ik wil me op het basketbalveld altijd goed voelen. Ik hoef daarom ook niet héél groot te worden. Zo heb ik weleens geprobeerd te bulken tijdens het basketbalseizoen, maar was daardoor alleen maar traag en altijd te laat bij de bal. Mijn doel: zo fit mogelijk zijn. Olympic Weightlifting helpt daar erg goed bij, je wordt er sterker en explosiever door: perfect voor basketbalwedstrijden.'

En wat vindt z'n vriendin eigenlijk van de 'nieuwe' Bob? Want waar Bob nu zo'n 90kg weegt, woog hij zes jaar geleden (toen ze ook al bij elkaar waren) nog zo'n 70kg (!). Bob: 'Gelukkig is ze verliefd op de persoon achter de spierballen, maar ik was eerst wel heel dun, haha. Iets meer Bob vindt ze wel leuk denk ik, als ik maar niet doorsla.'

Homegym

En wat is het grootste voordeel van zo'n eigen gym? 'Je kan trainen wanneer je wilt. Lekker je ding doen, en niet wachten op mensen,' aldus Bob. Maar er kleeft ook een nadeel aan: geluidsoverlast. Bob: 'De muziek hadden we getest, die kon hard. Alleen een stangetje met 180kg laten vallen, dat horen de buren wel. Als ik training geef, train ik in m'n eigen gym. Maar op andere dagen ga ik alsnog naar een andere gym, om m'n buren de deadlifts te besparen.'

Bob weet uit eigen ervaring als geen ander hoe moeilijk het is om discipline te kweken. 'Veel mensen verwachten heel snel resultaat, maar het draait allemaal om geduld en doorzettingsvermogen. Wil je je lichaam echt veranderen? Dan moet je investeren. Snelle resultaten, al doen sociale media anders vermoeden, bestaan niet. Als je net begint, is op z'n minst één lesje in de week handig, al is het alleen maar voor de vorm. Of als stok achter de deur, zoals ik mijn neef had.'

Kijk op bobwtraining.com om zelf een sessie in te boeken.

Volg je Men's Health al op Facebook en Instagram?