Vlammen tijdens je fitjourney? Ga dan met je gymbuddy de challenge aan

Daan Ganzinga (24) en Sven Lunter (30), twee maten uit Leeuwarden, namen zich voor om zo ripped mogelijk de zomer tegemoet te treden. Hoe? Door maar liefst 15 weken zich suf te trainen: eerst bulken, dan droogtrainen. Een volle cyclus, onder begeleiding van een professioneel coach. Hieronder lees je hun verhaal, en aanschouw je hun indrukwekkende prestaties.

Begin van een uitdaging

Een uitdaging komt niet uit de lucht vallen. Wat was de reden dat de mannen deze uitdaging aangingen? Sven trapt af: 'Al jaren ben ik aan het trainen en ik zocht weer een nieuwe uitdaging. Samen met Daan stelde ik het doel om die vorm te halen: onze beste shape ooit - met een fotoshoot als deadline. Vet als aandenken én om eens te vergelijken waar ik sta ten opzichte van de sporters waar ik tegenop kijk. Als ik normaal in de spiegel kijk dan vind ik mijzelf - vergeleken met de instagram modellen - een sprietje. En dat terwijl ik al 8 jaar train. Is mijn zelfbeeld wel waarheid?'

Daan vult aan: 'Elk jaar was ik redelijk tevreden met mijn physique, alleen had ik altijd wel het 'nét niet gevoel'. Natuurlijk ben je kritisch op jezelf maar toch vond ik altijd dat het nog wel beter kon. Ik had zelf nog nooit een periode gehad waarin ik echt alles zou opofferen voor het droogtrainen. Het leek mij daarom gaaf om een traject in te gaan waarin je alles op zij zet om te zien of dit ook echt een waardig resultaat zou opleveren. Zo ontstond – eerst als een grap - het idee om de ‘beste shape ooit’, de BSO, te behalen. Een periode echt alles opofferen en focussen op hard trainen en goed eten. Het leek ons gaaf om deze shape dan ook vast te leggen, ondanks dat dit voor ons beide ver uit onze comfortzone was. Dé perfecte stip aan de horizon.'

Hobbels op de weg

Veel laten staan, en veel laten liggen. Dat kan niet anders als je een prestatie van formaat wilt neerzetten. Wat was de grootste hobbel, het diepste dieptepunt, dat de mannen tijdens de challenge ervoeren? Sven: 'De laatste week viel het zwaarst. Lang verhaal kort: we mochten voor de laatste training – de training waarbij we tot het naadje gingen en geen stap meer konden zetten – geen cafeïne in ons lichaam hebben, zodat de pre-workout tijdens de training goed zou werken. Het lichaam neemt de cafeïne dan beter op, waardoor je dus zwaarder kunt trainen.'

Sven gaat verder: 'De combinatie van geen cafeïne, ontelbaar veel water en amper koolhydraten vielen mij ontzettend slecht. Ik kreeg intenste hoofdpijn en heb die hele dag op bed gelegen. De volgende dagen vielen mij ook zwaar. De hoofdpijn bleef aanhouden en mentaal werd het zwaar. Maar dit hield mij natuurlijk niet tegen om mijn doel te halen: gewoon keihard doorgaan!'

Daan daarentegen had niet één specifiek moment waarop hij een tegenslag ervoer, maar de challenge liet hem - licht uitgedrukt - niet onberoerd. 'Na 10 weken hard trainen en weinig eten veranderde mijn energielevel en de zin om te trainen was ver de zoeken. Vaak werd ik beschreven als een wandelde zombie, en zo voelde ik me ook. Hierdoor merkte ik ook dat het voor mij mentaal bijna even zwaar was als lichamelijk. Dat was voor mij wel een punt dat er wel wat moest veranderen, omdat ik merkte dat het net wat teveel werd. Dan is het fijn dat je ook een gymbuddy hebt die je er doorheen kunt slepen,' aldus Daan.

Samen vlammen

En daar kwam het voordeel van samen een challenge aangaan goed van pas. Een mooie stok achter de deur als je een afspraak met elkaar hebt om te vlammen. Daan: 'Op het begin van de challenge hebben we veel steun aan elkaar gehad. In deze periode waren alle gyms gesloten en trainden we in een klein schuurtje met wat dumbbells en gewichten. Dit is natuurlijk niet de meest motiverende omgeving, daarom was het fijn dat we samen konden ‘pompen’. Los van het trainen is het fijn dat je een sparringpartner hebt waarmee je dingen kunt afstemmen of om inspiratie op te doen, bijvoorbeeld qua voeding. Zo krijg je toch net wat meer variatie en blijft het leuk.'

Dit kan Sven beamen: 'Als je samen zo’n challenge aan gaat dan hype je elkaar op in het begin. De eerste maand ging ook heerlijk. Alles lukt, je zit lekker in de flow. Maar na zo’n 6 weken werd het pittig. Het volume van de oefeningen bleef hetzelfde maar de calorieën gingen steeds maar omlaag. De motivatie werd minder en minder. Voordeel was dat we elkaar hadden en samen onze trainingen hadden gepland. Je zegt daardoor niet zo snel af en tijdens de training kan je elkaar flink oppeppen. Tijdens de training is er altijd iemand die op je let en daardoor loop je minder snel de kantjes er van af.'

Waarop Daan nog aanvult: 'Het grote voordeel van samen zoiets aangaan is dat je toch wel op elkaar kunt rekenen. Je maakt samen afspraken om te gaan trainen en houdt je hier dus ook aan, ook als je even geen zin hebt. Daarnaast heb je altijd iemand die er voor zorgt dat je niet de kantjes er vanaf loopt tijdens het trainen. Dit heeft mij persoonlijk heel erg geholpen om mezelf te pushen, helemaal diep in het traject. De gezonde dosis competitie helpt je ook om nét wat verder te gaan, want je wilt je natuurlijk niet laten kennen.'

En gevoelens van concurrentie? Wie er 'beter' uit de 'strijd' naar voren komt? Sven: 'Concurrentie voelde ik zelf niet. We zijn collega’s en vrienden dus ik gun Daan altijd het beste. Daarnaast doe je deze hele uitdaging voor jezelf. Samen word je beter.' Hier sluit Daan zich helemaal bij aan. 'Concurrentie was er inderdaad niet. Natuurlijk had je wel competitiedrang in de trainingen zelf. Als de een dan een kilootje meer deed, dan doe je al gauw mee, maar zo motiveer je elkaar juist. Toch gun je elkaar het beste en vind je het juist mooi als de andere goede progressie heeft.'

Aanloop naar de shoot

En hoe verliep de eindsprint richting de shoot, hét moment waarvoor de mannen 15 weken hebben gestreden? Allereerst hebben ze een zware dag met weinig eten achter de rug, en een flinke rit van Leeuwarden naar Amsterdam. En verder? In koor roepen ze lachend: 'We hebben een shotje vodka en een theelepel zout genomen, vlak voor de shoot, om zoveel mogelijk vocht kwijt te raken. Ook nog een halve rode peper trouwens. We hebben er zeg maar alles aan gedaan om die beste shape ooit vast te leggen, tot het allerlaatste moment.'

Moment suprême

En dan is het moment daar. De shoot om het resultaat van al die gymbezoeken vast te leggen. Voor beiden het hoogtepunt van de challenge. En niet alleen omdat ze hierna weer mogen schransen, maar vooral om hun resultaten te vereeuwigen. Daan: 'Als een soort eindsprint zet je in deze week de puntjes op de i van je physique. Daarnaast doorbrak het de ’sleur’ en gaf de finishline weer wat perspectief. Als kers op de taart voor de shoot - in de parkeergarage - nog snel een stevige shot vodka. Een super ervaring om mee te maken. Je leeft al weken toe naar dat ene moment waar alles goed moet zijn. Dat geeft wel een kick als je het hebt ‘gehaald’.'

Sven kan zich hierin vinden: 'Ik ben niet het type dat graag ‘showt’ en weet mij voor de camera nooit een houding te geven. Dus vooraf vond ik het erg spannend. Echter, de fotograaf was heel relaxed en kwam moet goede ideeën waardoor het eigenlijk heel soepel verliep.'

Terugblik op de challenge

En hoe kijken de mannen zelf naar hun resultaat? Sven: 'Ondanks een flinke blessure toch een mooi resultaat weten neer te zetten. Voor m'n schouderblessure loop ik al 8 maanden bij de fysio. Oefeningen zoals de shoulderpress en benchpress heb ik niet kunnen doen. Resultaat is dat ik mijn chest en voorkant schouders minder goed heb kunnen trainen. Maar ondanks dat, ben ik retetrots op hoe ons lichaam gepresteerd heeft. Maar ook op hoe we het samen mentaal hebben volgehouden.'

Daan: 'In totaal ben ik bijna 10kg kwijt, wat ik van tevoren nooit had gedacht. Daarnaast ben ik ook trots ben op hoe ik de afgelopen maanden verleidingen heb weerstaan en toegewerkt naar een doel. Het voelde heel gaaf om zo gemotiveerd iets op te bouwen. Perfectie bestaat niet, daarom denk ik dat ik altijd wel dingen zie die ik beter wil. Het lijkt me gaaf om het nog eens over te doen en te kijken of ik deze shape kan verbeteren. Net iets groter, net iets droger.'

Maar is dat niet een gevalletje rupsje nooitgenoeg? Daan: 'Tijdens de challenge zei ik inderdaad vaak tegen mensen; één keer en nooit weer. Na de shoot - en met wat meer voeding in je lichaam - begin je er toch anders over te denken. Het is supervet om toe te werken naar zo’n moment. Voor nu ga ik eerst focussen op andere dingen, weer lekker eten, en wellicht dat ik in de toekomst weer een keer zo iets aan ga.' Sven knikt instemmend in: 'Maar nu eerst een welverdiende vakantie! Na de vakantie weer een nieuw programma maken en volgende zomer weer pieken! Of het een fotoshoot wordt geen idee, maar ik zou het zeker weer eens doen.'

Dit artikel kwam mede tot stand door de gastvrijheid van High Studios, waar we de (naar onze mening) toffe foto's mochten schieten.