Ruben Kalkman (24) kreeg lymfeklierkanker, maar wil sterker terugkomen dan ooit

De 24-jarige Ruben Kalkman was bizar fit. Vijf tot zes keer per week knallen in de gym en daarnaast nog voetballen op een redelijk niveau. 'Ik rook niet, ik drink niet en ik doe niet aan drugs - ik heb een hele gezonde leefstijl,' aldus Ruben. En toch zegt dit blijkbaar niet alles, want afgelopen november kreeg Ruben ineens de diagnose lymfeklierkanker. 'Ik ben van plan sterker terug te komen dan ooit.'

Bult op sleutelbeen

Op dit moment gaat het goed, vertelt Ruben. Hij heeft net vier chemokuren achter de rug. Ook is hij verhuisd naar een appartement in Amsterdam-Noord. 'Ik werk drie dagen per week als productontwerper bij het bedrijf waar ik ben afgestudeerd. Daarnaast werk ik nog twee dagen per week bij de Trainmore als personal trainer.' Ruben was bezig ook bezig met een opleiding tot trainer, tot hij ziek werd.

De schrik zat er goed in toen hij in september vorig jaar ineens een bult op zijn sleutelbeen kreeg. 'Ik ben naar de huisarts gegaan om bloed te laten prikken. Eigenlijk kwam er weinig uit dat bloed, behalve wat ontstekingswaarden. Ik dacht dus zelf eerst aan een infectie, of een spierscheur. Misschien had ik wel te hard getraind of met voetbal een beuk gekregen.' De dokter dacht aan opgezette lymfeklieren, dus als het niet weg zou gaan, moest Ruben terugkomen.

Kletsnatte lakens

Tijdens het bespreken van de bloeduitslagen, had Ruben bij zijn dokter aangegeven dat hij zich zorgen maakte over lymfeklierkanker. 'Dit was mijn angst, omdat mijn nicht dit negen jaar geleden ook heeft gehad. De dokter vertelde mij dat ik me hier niet druk over hoefde te maken. Daarnaast is lymfeklierkanker niet erfelijk, het is gewoon domme pech.'

Ruben ging op vakantie en de bult werd minder. 'Toch kreeg ik wat vage klachten. Ik was zwaar vermoeid, maar ik had het ook druk gehad op werk, dus ik dacht dat het daaraan lag', aldus Ruben. Ook kreeg hij nachtelijke zweetaanvallen. 'M'n bed was echt kletsnat, ik moest gewoon de lakens verschonen.' Ook hier zocht hij niet direct iets achter, maar dit bleken achteraf symptomen van lymfeklierkanker.

Groeiende bult

Ruben: 'In november deed ik mee aan Hyrox Amsterdam. Dit was op een zaterdag. Op zondagavond begon de bult in mijn nek ineens enorm te groeien, het zat echt vanaf m'n sleutelbeen tot driekwart van mijn nek. Ook in de dagen erna bleef het maar groeien, op een gegeven moment kon ik mijn hoofd zelf niet meer goed draaien en deed het ook echt pijn. Ik heb mijn huisarts weer gebeld, waar ik op vrijdag terecht kon.' Toen zijn eigen huisarts Ruben zag, werd hij direct naar de spoedeisende hulp gestuurd. 'Daar ben ik nog heen gegaan op mijn motor, mijn moeder kwam daar ook heen,' vertelt hij. De bult in Rubens nek was groter dan de verpleegsters hadden verwacht, dus er werd direct een CT-scan gemaakt.

Na de scan moest Ruben wachten totdat er twee doktoren kwamen. 'Willen jullie even meelopen naar een apart kamertje?', zeiden ze. Toen voelde hij de bui al hangen. Ruben en zijn moeder kregen het nieuws dat ze een massa hadden gevonden in zijn nek. 'Ja, no shit, dacht ik. Die kun je zonder CT-scan ook zien.' Maar volgens de doktoren zat er ook een massa onder zijn borstbeen, waarvan ze ook nog niet wisten wat het was. Nadat er een aantal scenario's werden genoemd en er wat tranen waren gevloeid, moest Ruben een echo en een biopt af laten nemen. 'Die avond moest ik blijven slapen in het ziekenhuis, omdat de bult in mijn nek een ader naar mijn hoofd afklemde. Ook zat 'ie al te drukken tegen mijn keel.' De volgende dag mocht Ruben naar huis, maar hij moest elke dag terugkomen om te kijken hoe het ging, totdat hij de uitslag kreeg.

Overlevingskans

'Die woensdag erna kreeg ik te horen dat ik lymfeklierkanker heb', vertelt Ruben. 'En daar was ik eigenlijk zelf al vanuit gegaan. Ik had mezelf voorbereid op ergste, zodat het alleen maar kon meevallen.' Ruben vertelt dat er verschillende varianten zijn, genaamd Hodgkin en non-Hodgkin. 'Het positieve is: ik heb voor 95 procent Hodgkin cellen, dit is de beter behandelbare variant waardoor ik dus ook meer overlevingskans heb. Ik heb tijdens het hele traject geprobeerd overal het positieve van in te zien. Ik heb niet nagedacht over dat ik dood kan gaan omdat ik kanker heb. Daar hebben de dokters ook niet over gesproken.'

In eerste instantie was het niet duidelijk hoeveel chemokuren Ruben zou krijgen, en of hij eventueel ook nog een bestraling kreeg. Na de tweede chemokuur kreeg Ruben opnieuw een PET CT-scan, om te kijken hoe de chemo aansloeg. Deze uitslag was 'optimaal' zoals de dokter het verwoordde. 'Met andere woorden, de activiteit van de kankercellen was weg, dus de behandeling sloeg goed aan. Op basis van deze scan werd besloten dat ik nog twee chemokuren zou krijgen, dus vier in totaal. Dit was voor mij een enorme ontlading en gaf ook goede energie voor de laatste twee kuren.'

Sporten tijdens chemo

'Tijdens de chemokuren voelde ik me echt slecht. Misselijk, vermoeid, geen eetlust, duizeligheid en hartkloppingen. Zelfs de trap oplopen was al een hele opgave.' Maar omdat Ruben zo'n goeie conditie had, fit was én gezond leefde, kon hij dit redelijk goed hebben en hielden de klachten niet te lang aan. 'Daarom heb ik ook geprobeerd te blijven sporten tijdens het traject, in de rustweken. Wel trainde ik binnen m'n grenzen en heb ik niet te zwaar getraind. Elke keer dacht ik: 'Ik lig volgende week weer in het ziekenhuis aan de bedrading, dan is het niet verstandig om spierpijn op te zoeken. Mijn lichaam is al hard genoeg aan het werk.'

Sporten was tijdens de chemokuur een uitlaatklep voor Ruben. 'Ik kreeg zoveel energie door het sporten. Daarnaast was het fijn om mijn gedachten even te verzetten en even iets voor mezelf te doen. Ik moet nu namelijk voor heel veel dingen buiten de sportschool hulp vragen. Iedereen om mij heen doet dit ook echt met alle liefde, maar het is fijn om weer alleen iets te doen.' Ruben voegt er wel glimlachend aan toe: 'Ik zou oprecht niet weten hoe ik dit zonder mijn familie en vriendin had moeten doen, zij waren de grootste steun tijdens het hele proces.'

Uitslag

Ruben kreeg eind februari het verlossende woord: hij is schoon verklaard. 'Echt een enorme ontlading, ik ben zo ontzettend blij!' Hij zal de komende jaren nog wel op controle moeten blijven komen. Ruben's doel voor aankomend jaar? 'Ik ben acht tot tien kilo kwijt qua spiermassa. Ik weet wel dat ik dit waarschijnlijk niet binnen één jaar weer terug heb, maar ik wil wel mijn ritme weer oppakken en vijf tot zes keer per week in de gym staan. Ik wil de honderd kilo squat en honderd kilo bench opnieuw halen dit jaar. Daarnaast is het een mooi doel om dit jaar weer een deel van een wedstrijd te voetballen. Ik wil uiteindelijk sterker terugkomen dan ik ooit was.'