Op het eerste gezicht zul je aan het uiterlijk niet kunnen zien dat iemand kwarkverslaafde is. Pas wanneer je achter de voordeur van hun woonomgeving kijkt, komt de ware aard aan het licht.
De besteklade en de bordenkast is rijkelijk gevuld; alleen ontbreken alle lepels en kommen. Door het huis heen (met name rond het aanrecht) tref je doorgaans zilveren foliedeksels, aan een zijde voorzien van diverse likmarkeringen.
Kijk je in de prullenbak, dan wordt de schaal van deze levensstijl in één (heftige) oogopslag duidelijk. Je ziet niet één of twee, maar tientallen identieke verpakkingen stevig op elkaar gedrukt. Deze zijn zo keurig tot de bodem leeggelepeld, dat je zelfs onder een microscoop niet kunt achterhalen wat ooit in de verpakking heeft gezeten. De kwarkverslaafde wil zijn gekoesterde goedje immers niet verspillen.
En waar je doorgaans een 'Magere Franse Kwark' aantreft, zul je zelden een afwijkende variant als 'halfvol', 'Griekse stijl' of iets met een andere smaaktoevoeging tegenkomen. Merktrouw is een bekend fenomeen onder de gebruikers. Er is hooguit één backup-kwarksmaak, voor geval van nood. Is het vertrouwde merk op, dan raakt de kwarkverslaafde doorgaans lichtelijk in paniek. Je zou denken dat dit een reden is om een voorraad in te slaan. Toch haalt de gemiddelde kwarkfanaat liever elke dag zijn verse proviand en kent hierdoor alle tijden van lokale supermarkten, tot op de minuut, uit zijn hoofd.
Tijd voor een hit
Ook in het openbaar zie je de kwarkjunkie regelmatig een "hit" scoren. Op het werk glipt hij doorgaans tussen de middag naar de keuken om daar hun witte goedje te bereiden. Het enige bewijs wat hij hierbij achterlaat is een gebruikte lepel. Je kunt je klok erop gelijk zetten, aangezien de verslaafde doorgaans een zeer punctueel kwarkregime heeft. Tussen de middag, na het sporten, voor het slapen en misschien nog eentje tussendoor, gewoon omdat het kan.
Net als bij andere verslavingen zal de gebruiker zich ook gemakkelijker vergrijpen aan andere middelen om hiermee zijn kwarkkick te verhogen. Zo zijn (bevroren) bessen, eiwitpoeder, noten en vers fruit veel gekozen toevoegingen. Ook hierbij wordt het recept eindeloos herhaald en is afwijken, in de ogen van de gebruiker, totaal onnodig.
Het leefgebied van kwarkverslaafden is in en rondom de lokale sportschool, waar deze verslaving onderling als 'gewoon' wordt bestempeld. Door veel te sporten, wordt hiermee de gewoonte rechtgepraat onder het motto "Ik heb eiwitten nodig, want: spiergroei".
Omdat kwark hier minder praktisch van aard is, wordt meestal gesupplementeerd met eiwitshakes. Dit leidt, samen met de grote hoeveelheid zuivel, vaak tot grote flatulentie (winderigheid), omdat het lichaam niet in staat is om zo veel zuivelbacteriën en lactose te verwerken. De levenspartners zien het hierdoor als een groot obstakel om zich op bepaalde tijden rond de kwarkgebruiker te begeven. Met name de nacht kan vaak tot irritaties leiden door een overvloed aan buikgassen.
Wanneer een gebruiker voor de keuze komt te staan tussen een partner of de kwark, hoor je de bestekla rammelen en de voordeur luidruchtig dichtslaan.
Al met al is kwark in de ogen van de gebruiker meer een levensstijl dan een daadwerkelijke verslaving. Gek genoeg kent deze kwarkzucht - op de winderigheid na - weinig tot geen nadelen voor de gezondheid en heeft het juist voordelen op het gebied van spierbehoud en spiergroei. In dat opzicht herken je de een kwarkverslaafde wel meteen. Statistisch gezien is degene met de grootste kwarkzucht ook de meest gespierde man in de kamer. Ze noemen kwark daardoor niet voor niets 'het witte goud'.
Kortom, neem er nog eentje.
